Szanowni Państwo!

 Elżbieta Piekart oraz Małgorzata Woźniak – pedagodzy szkolni zapraszają Państwa do współpracy.

 Mogą Państwo oczekiwać od nas pomocy i wsparcia w rozwiązywaniu niepokojących Was sytuacji, jakie mogą dotyczyć:

• rozpoznawania trudności w nauce bądź innych niepowodzeń szkolnych doświadczanych przez Wasze dziecko,
• potrzeby udzielenia Waszemu dziecku pomocy psychologiczno – pedagogicznej,
• niepokojących Was zmian, jakie pojawiają się w zachowaniu dziecka,  
• trudnych relacji Waszego dziecka z rówieśnikami, nauczycielami, rodzeństwem, rodzicami,
• każdej innej sprawy, która jest ważna dla Was i Waszego dziecka.

  Zapraszamy do naszego gabinetu – pokój 24, I piętro budynek A

 telefon do gabinetu 25 794 34 08

Co robić, by dzieci nas słuchały?

Szanowni Państwo,
Wielu z nas – rodziców ma problem z tym, że dzieci nas nie słuchają. Poniżej przedstawiam kilka sprawdzonych metod, by w tym zakresie odnieść sukces wychowawczy.

1. Bądź konsekwentny.
To rzecz podstawowa i najważniejsza. Wydaje się być i najtrudniejsza, ale to nieprawda. Wszystko w naszych rękach. Gdy chcemy, by dziecko coś zrobiło, nie pytajmy o jego zdanie i chęć do działania, tylko wydajmy polecenie. Stanowczość nie oznacza jednak krzyku ani rozkazującego tonu. Nikt nie lubi rozkazów, za to słowo „proszę” bardzo pomaga.
2. Tłumacz.
Wszystkie podjęte przez nas decyzje, ustalenia oraz wszelkie sporne sprawy powinniśmy w sposób jasny i rzeczowy przedstawić dziecku. Wtedy łatwiej zaakceptuje nasze zdanie. Poczuje się docenione, potraktowane jako dorosły, zrozumie, że wszystko robimy dla niego, a nie przeciw niemu.
3. Nazywaj swoje uczucia.
Pamiętajmy, by dziecku jasno komunikować nasze uczucia. Zamiast rozładowywać swoje emocje na dziecku, powiedzmy: „w tej chwili czuję się bardzo zmęczona, za 10 minut zajmę się tobą”.
4. Nagradzaj.
Pamiętaj o pochwałach i nagrodach. Większy sukces odniesiemy zauważając nawet najmniejsze pozytywne strony postępowania naszej pociechy, niż gdy będziemy je karać. Nasze dziecko szybko zrozumie, że postępując dobrze zyskuje korzyści. PAMIĘTAJMY o odpowiednim doborze naród. Czasami może być to tylko ustna pochwała, czasami wspólny spacer, czasami wyjście do kina. Nagroda powinna być współmierna do osiągnięć dziecka.
5. Nie daj się wyprowadzić z równowagi.
Rzeczywiście, nasze dzieci z łatwością są w stanie wyprowadzić nas z równowagi. Jednak starajmy się panować nad sobą – nerwy są złym doradcą i nic nie dadzą. Mogą jedynie pogorszyć sytuację.
6. Uporządkuj Wasz dzień i ustal jasne zasady.
Dziecko musi wiedzieć, co mu wolno, a czego nie – czuje się wtedy bezpieczniej. Zasady nie mogą się zmieniać. Powinni ich przestrzegać wszyscy członkowie rodziny. Również jasny i czytelny harmonogram dnia – pory posiłków, czas odrabiania prac domowych, czas na wypoczynek itp. powinny być w miarę stałe, regularne i niezmienne.

„Dziesięć przykazań wychowania dzieci”

1 Okaż twojemu dziecku trwałą, nieustającą miłość i opiekę – jest to tak ważne dla jego umysłowego i duchowego zdrowia, jak pożywienie dla ciała.

2 Bądź hojny w poświęcaniu dziecku swojego czasu i okazywaniu mu twojego zrozumienia – bawienie z dzieckiem lub czytanie na głos liczy się o wiele więcej niż uporządkowane, funkcjonujące bez zakłóceń gospodarstwo domowe.

3 Umożliwiaj twojemu dziecku zdobywanie nowych doświadczeń i już od pierwszych dni jego życia „zanurz” je w mówionym języku – wzbogaca to jego duchowy rozwój.

4 Zachęcaj dziecko do zabawy w każdej formie: w pojedynkę, z innymi dziećmi, do badania świata, naśladowania, eksperymentowania, budowania, kreatywnego tworzenia.

5 Chwal częściej i głośniej wysiłki niż osiągnięcia.

6 Powierzaj dziecku stale rosnącą odpowiedzialność – podobnie jak inne umiejętności trzeba je wciąż trenować.

7 Pamiętaj o tym, że każde dziecko jest wyjątkowe, jedyne w swoim rodzaju – sposób, w jaki traktujesz jedno i który jest dla niego zupełnie w porządku, dla drugiego może być niewłaściwy.

8 Pokazuj swoją dezaprobatę i niezadowolenie w taki sposób, który nie będzie oznaczał dla wieku, osobowości i rozumienia dziecka zbyt wygórowanych wymagań.

9 Nigdy nie używaj groźby pozbawienia dziecka miłości albo że je komuś oddasz. Możesz odrzucać i nie akceptować jego zachowania, ale nie pozwól nigdy, aby zrodziło się w nim podejrzenie, że możesz odrzucać jego osobę.

10 Nie oczekuj wdzięczności. Twoje dziecko nie prosiło się, żeby przyjść na świat – to była twoja decyzja.

Mia Kellmer Pringle „Czego potrzebują dzieci”